-Dlaczego tak siedzisz samotnie?
Zanurzasz się w swoich myślach?
I brniesz w ich ciężar, w ich przygnębienie...
Czemu milczysz?
Nie powiesz, co czujesz?
Nie podzielisz się częścią swej duszy?
Czemu płaczesz?
-Nie potrafię. -
Zwiesił głowę, niemy,
zapatrzony w widok za oknem,
unikający obecności kochających oczu...
wiersz jest cudowny... tak dużo oddaje... Twoje myśli, Twoją troskę..
OdpowiedzUsuńto tylko kilka wersów... a tak dużo mówi o Twojej duszy...
lubię wyobrażać sobie co możesz myśleć pisząc ten i inne wiersze...
lubię zgadywać o jakim kolorze wtedy myślisz, z jakim zapachem Ci się kojarzą...
Mi ten kojarzy się z konwaliami... i ma szary kolor... szary i ponury bo On płacze... taki właśnie kolor mają Jego myśli... takim kolorem przesiąknięta jest Jego dusza.
A konwalie to wyciągnięta dłoń przyjaciela, który się troszczy... Przyjaciele zawsze przypominają mi zapach konwalii...
N.