Tęsknię...

Tęsknie...
Zza gęstych chmur smutku słychać,
słaby szept - wróć...
Czy uda mi się przez nie przebić?

Nadzieja przyświeca,
ludzka mądrość zawodzi..

Trwać, czy kochać?
Miłować, czy służyć?
Być, czy powrócić?
A może lepiej wszystko na raz.

Nadzieję posiadasz,
ona umiera ostatnia,
jeszcze możesz wszystko odbudować...
Ale czy starczy Ci odwagi?

Miłość, wiara i nadzieja,
pukają do ludzkiego serca,
szukają odważnego,
kto drzwi im uchyli...

Dałem im klucz,
lecz potem zabrałem,
bo uciekłem po omacku daleko,
sam nie wiem dokąd...

Błądzę...
Szukam...
Tęsknię...
Wrócę...