Stacja XII

Oby umarły w nas nasze pragnienia -
nasze wymagania,
do których nie możemy dosięgnąć,
wszystko to, co nas ogranicza,
aby być tylko
Jego:
stać się Jego ramionami,
Jego stopami i dłońmi
przybitymi do Krzyża -
dającymi siebie - braciom...

Stacja XI

Przybicie do krzyża -
przybicie do własnego życia -
akceptacja...

Stacja X

Bez godności
Boga...
Bez godności
człowieka...
Bez godności
Dziedzica...

Stoi nagi...
Bóg-Człowiek-Dziedzic...
Dla Ciebie...

Stacja IX

Już blisko,
a sił Ci nie starcza...
W tym upadku doszukujesz się
chwili wytchnienia...
Wstań,
już blisko...
Nie ważne, ile razy upadasz,
ważne, jak często i z jaką
gorliwością powstajesz...
Czy powodem mojego
powstania jest miłość?

Stacja VIII

Dobre kobiety -
płaczcie nad swoimi
dziećmi,
nade mną płaczcie...
Każdy potrzebuje nawrócenia,
ale nie każdy to rozumie- sercem!

Stacja VII

Myślisz, że już nie ma co zbierać?
Jeszcze możesz wstać,
niech Jezus będzie Twoją siłą,
nie ty sam...

Stacja VI

Weroniko -
przyjdź...
Choć Chrystusem nie jestem -
czekam na Twą chustę,
co ulgę przyniesie...

Stacja V

Czasem jesteś Szymonem z Cyreny...
Świadomie,
bądź nieświadomie...
Ochotnie,
bądź mniej ochotniej...

Niesiesz wspólny krzyż -
razem raźniej...

Stacja IV

Jak Maryja
w sercu zachowywać wydarzenia...
Jak Maryja
widzieć wagę każdego słowa...
Jak Maryja żyć...

Stacja III

Czasem potrzebny jesteś,
aby się otrząsnąć
z własnego ja...

Stacja II

Weź swój krzyż
codzienności...
Krzyż obowiązków
i podjętych decyzji...

I nie gadaj tyle,
jak idziesz -
oszczędzaj siły...

Posyp język popiołem...

Stacja I

Wygodniej mi było
wydać wyrok potępienia na Brata...
Wygodniej mi było
umyć ręce w wodzie
wykrętów i usprawiedliwień...
Wygodniej mi było
klepać jęzorem
i za dużo mówić,
wydawać wyroki...

Ale teraz widzę,
co zrobiłem -
w mym Bracie
wydałem na śmierć
mego Boga...

Ludzkie znamiona

Tak, tak... Niby tak -
ale czy na pewno?

Oczywiście, bez zwątpienia
sam nie wierzę w to co mówię...

I bądź tu człowieku mądry...
A deszcz pada, pada, pada
w mojej głowie,
na moje marzenia...
Nie będzie tak malinowo,
jak się chce -
trzeba się z tym pogodzić...
Nie na 100%,
nie na 100%,
nie na 100% -
płyta się chyba zacięła...
Pogodzić się z deszczem -
padającym na nasze ideały...

Jestem tylko człowiekiem...

Ścieżka

O Jezu -
naucz nas -
podążać Twymi drogami...
Nie pozwól nam zbaczać,
ze ścieżek Twojej woli,
abyśmy nie wchodzili w zaspy
swych myśli i planów,
i nie zginęli z nędzy i głodu...

-Gdzie jesteś, Jezu?
- Moje dziecko,
jestem przed Tobą,
umożliwiam Ci
dalsze wędrowanie,
odśnieżam Ci drogę,
abyś się nie zgubił...
Tylko nie baw się tym światłem
w swej duszy...
Idź blisko mnie,
dotknij się Mego płaszcza,
nie bój się,
jestem blisko Ciebie...
Twoje imię wyryte mam
na dłoniach...
Kocham Cię,
najdroższe dziecko moje...

Na tłusty czwartek

Niech moc pączka -
będzie z Tobą....

Zwykłością podobno trąca...

Miałem więcej nie pisać, ale nie potrafię się rozstać z tym blogiem...
Pytanie: dlaczego?
Bo lubię pisać... Lubię pisać wiersze, wybaczcie mi, ale nie lubię pisać notek zwykłego typu, może i to przejaw mojego egoizmu i pychy... Możliwe, nie przeczę... Ale pisanie tych wierszyków sprawia mi radość... I w tych momencie - nie ważne dla mnie jest, czy się to komuś podoba, czy nie. Ale, żeby nie być samolubem i snobem - od czasu do czasu zamieszczę, jak to pisaliście "normalną" notkę...

"Dobrowolnie nikt,
nie przyzna, że
bywa czasem nienormalny..."

Pani Renato -
myli się Pani -
dobrowolnie i świadomie
wyznaję,
że uwielbiam być nienormalny...
Bo "dorośli to takie przeterminowane dzieci"...

Te dwa słowa

Śnieg,
pełno śniegu...
My we śniegu...
Dzwony -
dużo dzwonów...
My, w tej chwili tylko my -
z daleka ludzie z psem,
ale to nie ważne...
My i tylko te dwa słowa...
Te dwa magiczne słowa -
na które Ona tak czekała...

A było to o godzinie 21
wczorajszego dnia...
Nie bój się -
zapamiętam...

Zamówieniowa :P

Na życzenie Przemysława - notka nie będzie wierszowana. Tylko ja się oduczyłem normalnego pisania i nie wiem - o czym pisać... Za oknem pełno śniegu i ciągle dosypuje, podsypuje i przysypuje. W kościele zniknęły choinki i pojawiły się kwiaty... A co poza tym u mnie? Oczekiwanie... Bóg Jeden raczy wiedzieć - na co dokładnie - bo to oczekiwanie się rozlewa na wszystko, co się tylko da...
Serdecznie pozdrawiam, do zobaczenia, pa, pa...

Pisarz

Nowa forma odnajdywania się...
Hihi....
Kto, by pomyślał...
Jak to "Pan Bóg pisze" pięknie
"prosto po liniach krzywych..."

Bóg poeto- sztukmistrz
pisze książkę mego życia -
muszę doczytać ją do końca,
aby poznać jej zakończenie...
Dzień za dniem -
rozdział za rozdziałem -
poznaję rzeczywistość,
poznaję siebie...

O Boski pisarzu -
piórem swej łaski -
otocz mnie jak
zdaniem wypowiedzianym,
bym tylko Ciebie pragnął -
nic więcej...

Świeca

Płonąca świeca stała na oknie...
Jej płomień:
silny, jasny -
oświetlający wszystko
dookoła...
Przyjdą podmuchy,
zmiany otoczenia...
Czy płomień zostanie?
czy wiarą nadal będziesz płonął?